Holidays in Rome

Wiosną zawsze najbardziej doskwiera mi to, że nigdy nie byłam z nikim w związku. Nie wiem, jak to działa, że wraz z pojawieniem się cieplejszych dni te wszystkie słodkie, trzymające się za rączki pary wypełzają, skąd tylko się da. Gdzie oni się chowali przez zimę?! I tak sobie na nich patrzę i najpierw się cieszę ich radością, a potem momentalnie potrafię się rozpłakać, bo tak cholernie im zazdroszczę. Zawsze z takim utęsknieniem czekam na wiosnę, bo wydaje mi się, że będzie chciało mi się bardziej. A tymczasem idę sobie po rozgrzanym chodniku, wdychając tę duchotę i płaczę. Jakie szczęście, że wiosną można bezkarnie ukrywać łzy za okularami przeciwsłonecznymi...